ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΒΕΤΕΡΑΝΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΒΕΤΕΡΑΝΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

Της Δάφνης Ζαχαριάδου

Υπάρχουν απογεύματα που περνάνε ήσυχα, βαρετά και αδιάφορα. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν να σου διηγηθούν μια γαλήνια ζωή, ξέρεις από αυτούς τί θα ακούσεις. Σίγουρα αυτή δεν ήταν η περίπτωση του κ. Χριστοδούλου Σταυρίδη. Η ζωή του ένα μεγάλο ταξίδι που ξεκινάει από τη Βασιλεύουσα. Σταθμοί; Πολλοί. Κωνσταντινούπολη, Αθήνα, Παρίσι, Λονδίνο, Πορτογαλία, Πειραιά, Σμύρνη και πάλι Κωνσταντινούπολη. Ήταν σίγουρα ένα πολύ ενδιαφέρον απόγευμα...

Τον ακούω να μου μιλά στο σπίτι του στα Ταταύλα και βλέπω τα μάτια του να φεύγουν. "Η μητέρα μου ήταν απ' τα Ψωμαθεια, ο πατέρας μου από το Νιχωρι, μεγάλωσα στο Γεντί Κουλέ πήγα στη μεγάλη του γένους και  το 1964  έφυγα όπως πολλοί τοτε με τις απελάσεις. Από την πλευρά της μητέρας μου ήταν γουναράδες, ο θείος μου ήταν διάσημος στο Παρίσι και έτσι Από μικρός ήμουνα μες στη μόδα έβλεπα τα βιζόν, τα  εστραγκόν".. Επηρεασμένος λοιπόν από το περιβάλλον του   πηγαίνει στην Ελλάδα να σπουδάσει σχέδιο και μόδα στην Akto και στην Bozare. Πριν φύγει όμως προλαβαίνει να κάνει τον πρώτο του γάμο με την κόρη του τότε προέδρου της Κοινότητας. Μου λέει ότι όλοι οι επόμενοι γάμοι του ήταν πολιτικοί, άρα σύμφωνα με την Εκκλησία έχει το δικαίωμα να παντρευτεί άλλες δύο φορές. Τον ρωτάω αν θα το τολμούσε. Γελάει. "Να μου λείπει το βύσσινο".

> Μετά την Αθήνα, ακολουθεί το Παρίσι. Μου διηγείται για το Παρίσι τη δεκαετία του 70 με τα ωραία μπιστρό, τους ωραίους ανθρώπους και τις καφετέριες του. Αφού ολοκληρώνει σπουδές κι εκεί για τη μόδα, φεύγει για το Λονδίνο.

>Ζητώ να μάθω πως ήταν. " Πιο βαρύ μου λέει. Αλλά στο Λονδίνο προχώρησα  έκανα δικό μου εργοστάσιο, έραβα φασόν για μεγάλες φίρμες και ξαφνικά έγινα εγώ φιρμα. Οι υφασματαδες που  ήταν τότε Εβραίοι, με πίστευαν πολύ μου λένε αφού ξέρεις τη μόδα γιατί δεν κάνεις δικά σου μοντέλα και έτσι, με πιστωσαν με υφάσματα. Η Rebecca Conan, η αρχισυντάκτρια του πιο γνωστού περιοδικού μόδας μου πήρε συνέντευξη και με βάφτισε κιόλας Rish (ήταν το όνομά μου) the Perfect Ambassador (ο τέλειος πρέσβης) της μόδας. Εν τω μεταξύ, σπούδαζα και σκηνοθεσία γιατί πάντα ψαχνόμουν ...Μια ζωή στο ψάξιμο". Τον ρωτάω πώς ένας νέος άνθρωπος αποφασίζει να πάρει  δάνειο  από την τράπεζα να ανοίξει δικό του εργοστάσιο και μου λέει πως δε  φοβήθηκε ποτέ, ήταν πάντα του ρίσκου και ήθελε να είναι αφεντικό του εαυτού του, μόνο στην Κοινότητα μας προσφέρει σήμερα ως υπάλληλος. Στο Λονδίνο ακολουθούν δύο γάμοι, παιδιά, αναγνώριση αλλά και μια οικονομική καταστροφή που τα αλλάζει όλα.

 "Ήταν την εποχή που ανθούσε η Αγγλία ήταν πρόεδρος η Θάτσερ, πολύ καλή μου φίλη και πολύ έξυπνη γυναίκα. Οι Νιγηριανοί που ήταν πολύ καλοί πελάτες μου, περνάνε 40.000 - εμπόρευμα άφηναν 25.000 προκαταβολή περναν το εμπόρευμα και φεύγανε. Μια ωραία πρωία πέφτει ο εκλεγμένος πρόεδρος της Νιγηρίας Σαγγαρί και έρχεται ένας δικτάτορας που είναι και τώρα και δεν αναγνωρίζει κανένα εξωτερικό χρέος. Έτσι, το 83 χάνω 1 εκατομμύριο λίρες

> Έφυγαν όλα σπίτια, εργοστάσια ...τα πούλησα γιατί δεν ήθελα να αφήσω πίσω μου χρέη. Από τότε άρχισαν ν' ασπρίζουν τα μαλλιά μου ".

> Αλλά δεν το βάζει κάτω. Τυχοδιώκτης με την θετική έννοια  γαρ, συνεχίζει να ψάχνεται. Κάνει συμφωνία με έναν φίλο του να του νοικιάσει το διαμέρισμα του στο Πόρτο, στην Πορτογαλία. Παίρνει τη γυναίκα του και την ενός χρόνου κόρη του και μετακομίζουν εκεί όπου μαζί με το φίλο του εξάγει Χαβανέζικα πουκάμισα στην Αμερική. Δύο χρόνια έζησε εκεί και ομολογεί πως είχε τους καλύτερους ανθρώπους που έχει γνωρίσει "ούτε κρυόκωλους  , ούτε σνομπ  .

> Παρόλο αυτά, το μικρόβιο της δημιουργίας δεν τον αφήνει ήσυχο και η μοίρα τον καλεί και πάλι. Πήγε στην. Αθηνα, στον Πειραιά συγκεκριμένα που τον αγαπά, και ο κουμπάρος του τον καλεί να έχει εκπομπή και να διευθύνει το κανάλι 'Τηλετώρα' που είχε. Το πρώτο που πήρε άδεια επί Μητσοτάκη μου τονίζει. Εκείνος, καθώς έχει από τη σκηνοθεσία το μικρόβιο δέχεται. Η ενασχόληση όμως με τα κοινά και η προβολή προς τον κόσμο δεν σταματάει εκεί, του προτείνουν και δέχεται να κατέβει στην πολιτική, στη Δραπετσώνα σαν δήμαρχος. Βγαίνει τέταρτος από τους επτά αλλά μου λέει ότι η πολιτική ήταν πολύ βρώμικη και δε θα το ξανάκανε.

> Δυστυχώς, και ο κύκλος της Αθήνας κλείνει άδοξα. Ο κουμπάρος του μετά από χρόνια πουλάει το κανάλι και η εφημερίδα κλείνει λόγω χρημάτων που του οφείλουν οι Δήμοι. Τί θα κάνει; Δε θα πτοηθεί ούτε τότε. Παίρνει τη γυναίκα του και επιστρέφει στη Σμύρνη στο λυκόφως της ζωής του καθενός μου λέει επιστρέφει ο κάθε άνθρωπος από κει που ξεκίνησε τον ρωτάω πώς του φαίνεται τώρα η πόλη πως είναι που περπατάει στα ίδια στενό που περπατούσε μικρός έχουν μείνει λιγότεροι ρόμνι αυτή είναι η πίκρα μου μου λέει κλείνει τα μάτια του και μου εξηγεί ότι θα ήθελε να βρεθεί σε ένα ωραίο Ταβερνάκι στη Δραπετσώνα που βλέπει όλο το λιμάνι. Θαυμάζω την ενεργητικότητα του. "Είστε πάντα έτοιμος για όλα του λέω; Δε μετανιώνετε για κάτι; Ακόμα και τώρα θα φεύγατε;". "Δε μετανιώνω για τίποτα" μου λέει"ακόμα και τώρα φεύγω για Αίγινα!".

Σήμερα, ο Χριστόδουλος Σταυρίδης  προσφέρει τις υπηρεσίες του στην Κοινότητα Σταυροδρομίου. Παρ' όλες τις ατυχίες της ζωής του, δεν μπορώ να μη θαυμάσω τη συμφιλίωση με τα λάθη του και την ικανότητα να ξαναρχίζει πάντα από την αρχή μέχρι την τελευταία στιγμή. Γελούσε όταν μου δίδονταν τη ζωή του και φυσικά στο τέλος η κουβέντα μας περιπλανήθηκε στα στενά της αγαπημένης μας Αίγινας. Τον ευχαριστώ για αυτό το απόγευμα.

Ταταύλα, Φεβρουάριος 2019

ΔΑΦΝΩΝ ΤΡΙΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ

                    «ΔΑΦΝΕΣ»     ΧΟΡΩΔΙΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΔΕΡΚΩΝ

                                                           Η ΤΡΙΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ

                                                        φωτογραφία Νίκου Μαγγίνα

Με επιτυχία και  με διθυραμβικούς σχολιασμούς του εκλεκτού ακροατηρίου ολοκληρώθηκε την Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2019, η τρίτη κατά σειρά  μουσική συναυλία της   χορωδίας γυναικών  της Ι.Μητροπόλεως Δέρκων «ΔΑΦΝΕΣ», στο Σισμανόγλειο Μέγαρο  της Πόλης,  ευγενώς  παραχωρηθέντος υπό του Γενικού Προξενείου της Ελλάδος στην Πόλη.   Ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης  κ.κ. Βαρθολομαίος μας  τίμησε και πάλιν με την υψηλή Αυτού παρουσία. Παρέστη η Γενική Πρόξενος  κ. Δανάη Βασιλάκη, Αρχιερείς και Κληρικοί εντεύθεν και εκ του εξωτερικού καθώς και πλήθος φιλομούσων. Την εκδήλωση άνοιξε η   κ. Βασιλάκη και με σύντομο καλωσόρισμα  ο Σεβ. Ποιμενάρχης Γέρων Δέρκων κ.Απόστολος, ο και εμπνευστής της όλης πρωτοβουλίας.  Στον   χαιρετισμό του αναφέρθηκε στην πλούσια και διαχρονική μουσική παράδοση της Πόλης και αποκάλεσε την μουσική αδελφοποιό τέχνη  που δεν γνωρίζει σύνορα.  Οι άνθρωποι στην Πόλη ανεξαρτήτως θρησκείας πάντα είχαν αρμονικές σχέσεις μεταξύ των, τόνισε αναφέροντας ιστορικώς τεκμηριωμένα περιστατικά.

Το μουσικό σύνολο  «Δάφνες» σχηματίστηκε τον Μάρτιο 2018  και συνεχίζοντας τις πολίτικες παραδόσεις, οι «Δάφνες» είναι υπεράνω εθνοτικών καταγωγών και θρησκευτικών προσανατολισμών, όπως ακριβώς τα μέλη  που την απαρτίζουν, αλλά και η μουσική που παρουσιάζουν. Ήδη έχει στο ενεργητικό του δύο επιτυχημένες συναυλίες, η μία στην Πόλη και  η άλλη στα Μουδανιά. Υπό την διεύθυνση της ταλαντούχου  μουσικολογιωτάτης Έλενας Μουδίρη Χασιώτου,  ο χορός  απαρτίζεται από 18 γυναίκες   κατοίκους της Πόλης, εθελόντριες ελληνίδες, τούρκισσες και εβραίες που αγαπούν την μουσική και  την παράδοση.  Εδώ  και αιώνες   άλλωστε  συμπορεύεται η Βυζαντινή /Ρωμαίικη με την Οθωμανική/Τουρκική Μουσική. Αμφότερες χρησιμοποιούν τους ίδιους ήχους/μακάμια και τα ίδια μουσικά όργανα: ούτι, κανονάκι, λίρα, πλαγίαυλο, κρουστά, κτλ. Η χορωδία ¨Δάφνες¨, ονομάστηκε έτσι γιατἰ  η δάφνη    ήταν το ιερό δένδρο του  Απόλλωνα Κιθαρωδού, του οποίου τα μουσικά  όργανα, χάρη στο Βυζάντιο και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, έφτασαν μέχρι στις μέρες μας. Στη συναυλία παρουσιάστηκαν ελληνόγλωσσα και τουρκόγλωσσα  παραδοσιακά τραγούδια   με συνοδεία παραδοσιακών οργάνων,  που έπαιξαν οι μουσικοί Φωτεινή Ασινέθ Κοκάλα, κανονάκι, Έλενα Μουδίρη Χασιώτου, κρουστά, Ali Ağrı, ούτι,  Χρήστος Ψωμιάδης, πολίτικη λύρα και Pamir Panya, νέι. Μετά το πέρας ακολούθησε κοπή  της Βασιλόπιττας από τον Πατριάρχη ο οποίος εν συνεχεία έλαβε τον λόγο και με το χιούμορ που τον διακρίνει αναφερόμενος στη σύνθεση της χορωδίας και στους μουσικούς  παρατήρησε χαριτολογώντας: «εδώ το ασθενές φύλο  είναι οι άνδρες και το ισχυρό οι γυναίκες». Η σεπτή Κορυφή   δεν έκρυψε την χαρά της για την επιτυχή εμφάνιση και άριστη παρουσία  της χορωδίας και ευχαρίστησε δι’ επαίνων  τον Σεβ.   Μητροπολίτη κ. Απόστολο  για τις    πρωτοβουλίες, που αναλαμβάνει, παράλληλα  με την ποιμαντορική του διακονία. Εξαιρετικώς θετικά ήταν τα σχόλιά του για το μουσικό αποτέλεσμα. Ακολούθησε  δεξίωση παρατεθείσα από την Μητρόπολη Δέρκων.

Πόλη, 11.1.2019

δρ Αντ. Χατζόπουλος 

Το Δωδεκαήμερο του Πολίτη

Το Δωδεκαήμερο του Πολίτη

Δώδεκα   χαρμόσυνες ημέρες, με τον συμβολικό αυτό αριθμό, που  ξεκινούν  από την παραμονή  της εορτής των Χριστουγέννων,  τον μήνα Δεκέμβριο και  επισφραγίζονται με την εορτή των Θεοφανείων του μηνός Ιανουαρίου, αλλά στην πραγματικότητα με την εορτή του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Αυτές οι   ημέρες είναι από τις ωραιότερες και πλουσιότερες του έτους, καθότι σε διάστημα 12 ημερών-μοναδικό φαινόμενο στον κύκλο του εορτολογίου- έχουμε τρείς Δεσποτικές Εορτές, τα Χριστούγεννα, την Περιτομή του Χριστού και τα Θεοφάνεια.   Μία από τις αρχαιότερες εορτές της ενωμένης  Εκκλησίας ήταν τα  Επιφάνεια και κατά την ημέρα αυτή της 6ης Ιανουαρίου οι πιστοί εόρταζαν από κοινού την Γέννηση και την Βάπτιση, καθότι  η  δημόσια δράση του Ιησού Χριστού ξεκινά με την Βάπτισή του στην ηλικία των 30 περίπου ετών.  

Στην Πόλη μας όλες οι εορτές έχουν την δική τους σημειολογία, αλλά και  συμβολισμό. Έχουμε την ευλογία εμείς οι Πολίτες να εορτάζουμε στον τόπο όπου καθιερώθηκαν σχεδόν όλες οι εορτές του έτους, στον τόπο όπου γράφτηκαν οι περισσότεροι ύμνοι και στον τόπο όπου η παρουσία της  Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι σχεδόν δισχιλιετής. Υμνούμε τον Θεό με ύμνους ενδεδυμένους την εκκλησιαστική μουσική, με τις απαράμιλλες μελωδίες, οι οποίες γεννήθηκαν επίσης εδώ.  

Το νέο έτος  ξεκινά με την Δεσποτική εορτή της Περιτομής και την μνήμη του Αγίου Βασιλείου. Η Περιτομή είναι   μία από τις ελάχιστες Δεσποτικές εορτές του έτους,   όπου  συνεορτάζεται και ένας Άγιος μαζί με τον Χριστό.   Ο  Μέγας Βασίλειος, είναι  εκ των   Αγίων που έχουν το προνόμιο να τιμώνται την ίδια ημέρα με τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Ο σοφός ιερός υμνωδός ενώνει τις δύο εορτές και ανακράζει: Ὁ τῶν ὅλων Κύριος, περιτομὴν ὑπομένει, καὶ βροτῶν τὰ πταίσματα, ὡς ἀγαθὸς περιτέμνει δίδωσι τὴν σωτηρίαν σήμερον κόσμῳ χαίρει δὲ ἐν τοῖς ὑψίστοις καὶ ὁ τοῦ Κτίστου, Ἱεράρχης καὶ φωσφόρος, ὁ θεῖος μύστης Χριστοῦ Βασίλειος.  Περιτέμνει ο Χριστός τα πταίσματα των θνητών και δίνει την σωτηρίαν , χαίρεται και για τούτο ο του Κτίστου Θεού Ιεράρχης και μύστης του Χριστού Βασίλειος.  

Είναι   εντυπωσιακό το γεγονός ότι  μετά  την εορτή του    κατεξοχήν ασκητού Τιμίου Ιωάννου του Προδρόμου ξεκινά τρόπον τινά ο κύκλος των ασκητών Αγίων του Ιανουαρίου, που εναλλάσσονται εορταστικά  με   Μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας και με τους Μάρτυρες.  Η  Εκκλησία μας   συν τοις άλλοις τιμά τον μήνα αυτό,  τον   Άγιο  Γρηγόριο  Νύσσης,   τον  Άγιο  Θεοδόσιο  τον  Κοινοβιάρχη,   τους  Αγίους  Αββάδες, τον Άγιο Παύλο  τον Θηβαίο,  τον Άγιο  Αντώνιο, τον  Άγιο  Αθανάσιο, τον  Άγιο  Κύριλλο, τον Άγιο Μακάριο τον Αιγύπτιο, τον Άγιο Ευθύμιο, τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, τον  Άγιο Γρηγόριο Κων/πόλεως, την ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, τον Εφραίμ τον Σύρο και εν κατακλείδι τους Τρείς Ιεράρχες. Το  «τρίπτυχο» και ο απαράμιλλος πλούτος  της Εκκλησίας μας μετά την Αγία Τριάδα: Μάρτυρες, Πατέρες, Ασκηταί.   

Χάλκη, 8/1/2019

ΧΟΡΩΔΙΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΔΕΡΚΩΝ Tarabya Rum Ortodoks Metropolitiği, Kadın Korosu Πρόσκληση/ Πρόγραμμα Συναυλίας Davetiye/Konser Programı

“ΔΑΦΝΕΣ/DAFNES”

       

ΧΟΡΩΔΙΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΔΕΡΚΩΝ

Tarabya Rum Ortodoks Metropolitiği, Kadın Korosu

                                                               ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Η Ι. Μ. Δέρκων και το Γενικό Προξενείο της Ελλάδος στην Πόλη, σας προσκαλούν στην μουσική συναυλία της  χορωδίας γυναικών

¨ΔΑΦΝΕΣ¨ 

Την εκδήλωση  θα  τιμήσει διά  της υψηλής Αυτού παρουσίας 

ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος

                                 Σισμανόγλειο Μέγαρο, Πέμπτη, 10  Ιανουαρίου  2019, ώρα 19.00

                                                                   DAVETİYE 

Tarabya Metropolitliği ve İstanbul Yunanistan Başkonsolosluğu'nun katkıları ile düzenlenen Kadınlar Korosu"DAFNES"in konserinde sizleri de aralarında görmekten onur duyarlar. Sismanoglio Megaro, Perşembe, 10 Aralık 2019, Saat : 19.00

Gerçekleşecek konsere Ekümenik Patrik Bartholomeos Hazretleri katılımları ile onurlandıracaklardır.

Το μουσικό σύνολο  «Δάφνες» σχηματίστηκε τον Μάρτιο 2018  με πρωτοβουλία του Σεβ. Μητροπολίτου Γέροντος Δέρκων κ. Αποστόλου.  Συνεχίζοντας τις πολίτικες παραδόσεις, οι «Δάφνες» είναι υπεράνω εθνοτικών καταγωγών και θρησκευτικών προσανατολισμών, όπως ακριβώς και η μουσική που θα παρουσιάσει. Υπό την διεύθυνση της  μουσικολογιωτάτης Έλενας Μουδίρη Χασιώτου,  ο χορός  απαρτίζεται από  γυναίκες  κατοίκους της Πόλης, εθελόντριες, με αγάπη για την μουσική και  την παράδοση.  Εδώ  και αιώνες   συμπορεύεται η Βυζαντινή /Ρωμαίικη με την Οθωμανική/Τουρκική Μουσική. Αμφότερες χρησιμοποιούν τους ίδιους ήχους και τα ίδια μουσικά όργανα: ούτι, κανονάκι, λίρα, πλαγίαυλο, κρουστά, κτλ. Η χορωδία ¨Δάφνες¨, ονομάστηκε έτσι καθότι η δάφνη ήταν το ιερό δένδρο του μουσηγέτη  Απόλλωνα Κιθαρωδού, του οποίου τα μουσικά  όργανα, χάρη στο Βυζάντιο και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, έφτασαν μέχρι στις μέρες μας.   

Müzik Topluluğu “Dafnes”, Saygıdeğer  Derkon Metropoliti Sayın Apostol önderliğinde Mart 2018’de oluşturulmuştur.Istanbul’un çok kültürlü geleneğini  sürdüren , “Dafnes” etnik kimlikler ve dini yönelimlerin ötesinde bir topluluk olup, sundukları müzik de bu doğrultudadır. Koro, değerli müzisyen Elena Moudiri Hasiotou yönetiminde,  müzik sevgisi ile geleneği sürdüren Istanbul’lu gönüllü kadın üyelerden oluşmaktadır. Asırlardır,  Bizans/Rum ve Osmanlı/Türk müzikleri birlikte yol almaktadırlar. Her iki müzik kültürü de aynı ses sahasını ve ortak birçok enstrüman kullanmaktadır: Ud, kanun, Istanbul kemencesi, ney, vurmalı çalgılar ve diğerleri…

Müziğin öncüsü Apollon’un müzik enstrümanları, Bizans ve Osmanlı İmparatorluğu sayesinde günümüze kadar ulaşmıştır...”Dafnes”Korosunun adı, Apollon’un kutsal ağacı olan Defne ağacından esinlenmiştir.

δρ Αντώνιος Χατζόπουλος, 7/1/2019

Οργάνωση – Διεύθυνση χορωδίας: Έλενα Μουδίρη Χασιώτου

Koro Yönetcisi: Elena Mudiri Hasiotu

Μέλη της Χορωδίας / Koro Üyeleri:

Aslı Aker Yavuz, Triandafilya Andrikopulu (Τριανταφυλλιά Ανδρικοπούλου), Marianthi Asimiadu ( Μαριάνθη Ασημιάδου) , Hülya Atacan Yeşilaltay, Leyla Cingöz, Dicle Dincer, Esma Erdok, Seyhan Gemici, Yoanna Kacikopulos (Ιωάννα Κατσικοπούλου), Yeşim Kantekin, Evagelia Kelepuri – Kakani (Ευαγγελία Κελεπούρη – Κακάνη), Dilek Kepez, Ayşe Önder, Dilek Özdemir, Ebru Özdemir, Deniz Şensöz, Seyhan Tekin, Selin Toledo, Elif Topçu, Rosa Serpil Yokuş,

Μουσική παίζουν/Müzisyenler:

Κανονάκι – Φωτεινή Ασινέθ Κοκάλα / Kanun – Fotini Asineth Kokala

Κρουστά – Έλενα Μουδίρη Χασιώτου / Perküsyon – Elena Mudiri Hasiotu

Πολίτικη Λύρα – Χρήστος Ψωμιάδης / Istanbul Kemenecesi – Hristos Psomiadis

Ούτι – Ali Ağrı / Ud – Ali Ağrı

Νέι: Pamir Panya / Ney – Pamir Panya

                                                     

Πρόγραμμα / Program

1.  Ένα Τραγούδι απ’ τα’ Αλγέρι / Ena Tragudi Ap ’t’ Algeri

    Στίχοι, Μουσική: Απόστολος Καλδάρας / Beste, Söz : Apostolos Kaldaras

2. Yağmur Yağar Taş Üstüne

    Παραδοσιακό / Beste, Söz: Anonim

3. Παράπονο – Ξενιτιά / Parapono – Ksenitya

    Παρδοσιακά Αρμενίας, Στίχοι : Λίνα Νικολακοπούλου / Ermenice Anonim

4. Απάνω Στην Τριανταφυλλιά - Ράικο / Aapano Stin Triantafilia - Raiko

   Περιοχή: Μακεδονία / Yöre : Kuzey Yunanistan Makedonya bölgesi 

5. Σε Καινούρια Βάρκα Μπήκα / Se Kenurgia Varka Mpika

    Περιοχή: Μικρά Ασία / Yöre : Küçük Asya

6. Καροτσέρης / Karotseris

    Περιοχή: Κωνσταντινούπολη / Yöre :Istanbul

7. Αγιωρ’ Αγιωρ’ Αφέντη μου /  Agior’ Agior’ Afendi Mu

    Περιοχή: Καπαδοκία / / Yöre: Kpadokya

8. Συ Που Ξέρεις την Καρδία μου / Uzun Ince Bir Yoldayım

    Περιοχή / Yöre : Sivas,  Στίχοι / Söz : Μοναχή Γαβριηλία,

    Kaynak: Αşık Veysel Şatıroğlu

9. Σήμερα Λάμπει ο Ουρανός /  Simera Lambi O Uranos  

     Περιοχή: Μικρά Ασία / Yöre : Küçük Asya

10.Αδά σον κόσμον αγαπώ / Ada Son Kosmon Agapo

Περιοχή: Πόντος / Yöre: Karadeniz

11.Gemilerde Talim Var

     Περιοχή: Κωνσταντινούπολη Yöre: Istanbul

12. Ας Βαστάξει Αυτός ο Μπάλος / As Vastaksi Aftos O Balos

     Περιοχή: Μαρμαράς / Yöre: Marmara

13.Τα Ματόκλαδά σου Λάμπουν / Ta Matoklada Su Lambun

     Στίχοι, Μουσική: Μάρκος Βαμβακάρης / Beste, Söz: Markos Vamvakaris

14.Ας Μην Ξημέρωνε Ποτέ / As Min Ksimerone Pote

      Στίχοι: Κώστας Μάνεσης, Μουσική: Απόστολος Χατζηχρήστος /

      Söz : Kostas Manesis, Beste: Apostolos Hatzihristos

15. Γκιουλμπαχαρ / Gülbahar

     Στίχοι, Μουσική: Βασίλης Τσιτσάνης /   Beste, Söz : Vasilis Tsitsanis

Πανοσιολ. Αρχιμ Καισαρίου Χρόνη Η νέα οικουμένη του Διαδικτύου και ο ρόλος του Οικουμενικού Πατριαρχείου

Εισήγηση του πανοσιολογιωτάτου αρχιμανδρίτου Καισαρίου Χρόνη στο Δεύτερο Διεθνές Συνέδριο για τα Ψηφιακά Μέσα και την Ορθόδοξη Ποιμαντική, «Ύδωρ Ζων» DMOPC18, στην Ορθόδοξο Ακαδημία Κρήτης, Κολυμπάρι 18-21 Ιουνίου 2018.

Σεβαστό Προεδρείο, Εκλεκτοί σύνεδροι

Το θέμα το οποίο επέλεξα να πραγματευτώ και να σας παρουσιάσω φέρει ως τίτλο «Η νέα οικουμένητού διαδικτύου και ο ρόλος του Οικουμενικού Πατριαρχείου». Οι τρεις λέξεις κλειδιά keynote οι οποίες θα μας απασχολήσουν είναι:«Διαδίκτυο – Οικουμένη – Οικουμενικό Πατριαρχείο». Πρόκειται για τρεις διαφορετικές έννοιες – ορολογίες, οι οποίες αν και γραμματικά –λεξιλογικά απέχουν πολύ η μία από την άλλη παρόλα αυτά κατά κάποιον περίεργο και παράξενο τρόπο συνδέονται μεταξύ τους! Ωστόσο για να μπορέσουμε να φτάσουμε στο επιθυμητόν αποτέλεσμα της μεταξύ τους σύνδεσης, θα πρέπει πρώτα να δούμε ξεχωριστά την κάθε έννοια στο περιβάλλον της και στην καταβολή της.

Διαδίκτυο

Η λέξη Διαδίκτυο προέρχεται από τις λέξεις διασύνδεση δικτύων και αναφέρεται σε ένα σύνολο υπολογιστών και δικτύων που συνδέονται μεταξύ τους σέένα παγκόσμιο δίκτυο έτσι ώστε να μπορούν να επικοινωνούν και να μοιράζονται πληροφορίες. Στα αγγλικά η λέξη Internet προέρχεται από τις λέξεις International Network που σημαίνει Διεθνές Δίκτυο Υπολογιστών. Το μέσο αυτό επικοινωνίας χρησιμοποιεί ψηφιακή τεχνολογία και έχει την ικανότητα να δημιουργεί εικονικούς χώρους ή κοινότητες οιοποίες συνήθως δε χαρακτηρίζονται από τις πολιτιστικές, εκκλησιαστικές και κοινωνικές διαχωριστικές γραμμές που υπάρχουν στον πραγματικό κόσμο.

Η παγκοσμιότητα των κοινωνιών, η σαρωτική υποχώρηση των παραδόσεων εισήγαγε νέα ήθη και ο κοινωνικός συγχροτισμός ευνόησε την ανωνυμία, την αθόρυβη διακίνηση της αρνήσεως, τον καταλυτικό μαρασμό των κοινωνικών και πνευματικών αξιών καθώς και τον εξευτελισμό του ανθρωπίνου προσώπου ως εικόνος Θεού. Σε ένα τέτοιο κλίμα και υπό αυτές τις συνθήκες συντελέστηκε η ανάπτυξη του Διαδικτύου.

Αναμφισβήτητα το Διαδίκτυο αποτελεί πλέον ένα ισχυρό εργαλείο ψηφιακής τεχνολογίας και έχει επιφέρει επανάσταση άλλοτε αρνητική και άλλοτε θετική στον προσωπικό, κοινωνικό και επαγγελματικό χώρο, στο σχολείο και στην οικογένεια, σε κάθε είδος ανθρωπίνης σχέσεως. Το Διαδίκτυο σήμερα επηρεάζει, καθορίζει αλλά και διέπει την καθημερινότητα του ανθρώπου. Η εφεύρεση του Διαδικτύου μπορεί να αποτελεί ένα δώρημα, χάρισμα του Θεού στους ανθρώπους, μία νέα δυνατότητα για να εξιχνιάσει και να ανακαλύψει ο άνθρωπος την σοφία του Δημιουργού Θεού.

Ωστόσο πάντοτε η αναζήτηση και η γνωριμία με το νέο και το καινούριο, επισκιάζεται κατανοητώς από συναισθήματα φόβου, ανασφαλείας και αγωνίας.

Αναλογιζόμενος πως η ζωή της Εκκλησίας αγκαλιάζει κάθε περιβάλλον και προωθεί δραματικά την αγαπητική κοινωνία, τη δημιουργική πρόοδο, τη σωτηρία στα στάδια της τελειώσεως [1], θεωρώ πως και το Διαδίκτυο αποτελεί ένα νέο περιβάλλον.

Ο προσδιορισμός του όρου Διαδικτύου ως νέου περιβάλλοντος, προήλθε από το εξής σκεπτικό πως το Διαδίκτυο μπορεί να θεωρηθεί πλέον ως ένα μεγάλο ψηφιδωτό πολλών και ανομοιογενών κοινωνικών, πολιτιστικών, θρησκευτικών, γλωσσικών και άλλων στοιχείων [2]. Ως μία νέα οικουμένητού σύγχρονου ψηφιακού και τεχνολογικού κόσμου και ένα νέο για την Εκκλησία οικουμενικό χώρο ιεραποστολής, πληροφόρησης, μαρτυρίας, και ομολογίας.

Η οικουμένη του Διαδικτύου, από δίκτυο τοπικό σε μια ολόκληρη οικουμένη.

Η ιστορία του Διαδικτύου, ξεκινάει το έτος του 1969 στις Η.Π.Α.. Η μέθοδος διασύνδεσης υπολογιστικών δικτύων σε πειραματικό στάδιο μεταξύ των πανεπιστημίων της California στη SantaBarbara και στο LosAngeles, του SRI στο Stanford και του πανεπιστημίου της Ghouta.Έτσι λοιπόν από ένα τοπικό δίκτυο με περιορισμένες δυνατότητες, το Διαδίκτυο έχει εξελιχθεί πλέον σε μία ολόκληρη οικουμένη, μεταμοφώνεται καθημερινά σε έναν «ανθρωπολογικό τόπο» με απεριόριστες πλέον δυνατότητες και δυναμικές.

Έτσι λοιπόν ακολουθώντας τον ως άνω εξελεχτικό τρόπο του Διαδικτύου, χρησιμοποιώ τον όρο οικουμένη ως επιθετικό προσδιορισμό στον όρο Διαδίκτυο για τους εξής λόγους:

1. Το Διαδίκτυο όντας όρος περιγραφικός, και τεχνικός δεν γνωρίζει απτά αλλά ούτε νοητά γεωγραφικά σύνορα και όρια. Θα μπορούσαμε λοιπόν μετά βεβαιότητος να πούμε πως ο χαρακτήρας και η εμβέλεια του Διαδικτύου είναι οικουμενικός αφού απευθύνεται κυριολεκτικά σε όλον τον κόσμο, σε όλη την οικουμένη.

2. Παραπάνω εννοήσαμετό Διαδίκτυο ως ψηφιδωτό διαφορετικών στοιχείων ακόμα και θρησκευτικών. Άρα η συνύρπαξη με το αλλόθρησκο και το αλλόδοξο στο χώρο του Διαδικτύου αποτελεί μία εκ των προκλήσεων που καλείται να αγκαλιάσει η Αγία μας Εκκλησία.

ο Οικουμενικό Πατριαρχείο αποτελεί το κέντρο και το σημείο αναφοράς όλων των ορθοδόξων εκκλησιών, όχι λόγω διοικητικής εξουσίας, αλλά δυνάμει του πρωτείου στη διακονία της πανορθοδόξου ενότητος και του συντονισμού των δραστηριοτήτων ολόκληρης της ορθοδοξίας. Επομένως το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει υπερεθνικό και υπεροπτικό χαρακτήρα [3].

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο και σύμπασα η ορθόδοξη Εκκλησία δεν αποστασιοποιούνται ούτε παρατηρούν άβουλοι και άπραγοι την πρόοδο των νέων επιταγών που επιβάλλει ο νέος ψηφιακός κόσμος της τεχνολογίας. Δεν είναι δυνατόν η Εκκλησία να παραμείνει στο περιθώριο της συζητήσεως τόσων σπουδαίων άνθρωπολογικών, ηθικών-υπαρξιακών και τεχνολογικών ζητημάτων. Συμμετέχει στον προβληματισμό και την αγωνία του ανθρώπου ως προς τα προαναφερθέντα ζητήματα, τα οποία απασχολούν τον σύγχρονο κόσμο.

Καίρια και ουσιαστική αποδείχτηκε η στάση της Εκκλησίας στην προ διετίας σύγκληση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου στο Κολυμπάρι της Κρήτης μεταξύ 18ης και 27ηςΙουνίου. Στο Μήνυμα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της ορθοδόξουΕκκλησίας αναφέρεται το εξής χαρακτηριστικό:

«Η ορθόδοξος Εκκλησία ευχαριστεί τον Θεό που δωρίζει στους επιστήμονες το χάρισμα να αποκαλύπτουν άγνωστες πτυχές της θείας Δημιουργίας. Η σύγχρονη ανάπτυξη των θετικών επιστημών και της τεχνολογίας επιφέρει ριζικές αλλαγές στη ζωή μας. Προσφέρει σημαντικές ευεργεσίες όπως είναι η διευκόλυνση του καθημερινού βίου, η αντιμετώπιση σοβαρών ασθενειών, η ευχερέστερη επικοινωνία των ανθρώπων, η έρευνα του διαστήματος κ.λπ….με τον σεβασμό της ελευθερίας της επιστημονικής έρευνας η Ορθόδοξος Εκκλησία επισημαίνει τους κινδύνους, οι οποίοι υποκρύπτονται σε ορισμένα επιστημονικά επιτεύγματα και τονίζει την αξιοπρέπεια του ανθρώπου και τον θείο του προορισμό » [4].

Σε άλλο σημείο, αυτή τη φορά σε επίσημο έγγραφο της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, αναφέρονται τα εξής:

«Διά την Ορθόδοξον Εκκλησίαν, η ικανότης προς επιστημονικήν έρευναν του κόσμου αποτελεί θεόσδοτον δώρον εις τον άνθρωπον. Συγχρόνως όμως προς αυτήν την κατάφασιν, η Εκκλησία επισημαίνει τους κινδύνους, οι οποίοι υποκρύπτονται εις την χρήσιν ωρισμένων επιστημονικών επιτευγμάτων »[5].

Και στις δύο αναφορές που χρησιμοποίησα από κείμενα επίσημα της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, είναι εμφανές πως η Εκκλησία αποδέχεται διακριτικά την τεχνολογία. Άρα λοιπόν ακολουθώντας τον παραγωγικό συλλογισμό, η Εκκλησία εφόσον αποδέχεται την τεχνολογία, αποδέχεται κριτικά και τα απορρέοντα εξ’ αυτής αποτελέσματα όπως είναι και το Διαδίκτυο. Αξίζει όμως και πρέπει να τονιστεί πως η Εκκλησία πέρα από την αποδοχή, παράλληλα επισημαίνει τους κινδύνους υπενθυμίζοντας την αξιοπρέπεια του ανθρώπου και τον θείο προορισμό του διότι αρχικός και υπέρατατος σκοπός της ανθρώπινης ζωής είναι να λατρεύει και να δοξάζει τον Θεό, ενώ ταυτοχρόνως μετέχει του δώρου τήςζωήςμαζί με τους αδελφούς του [6].

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο και κατ’ επέκταση οι Μητροπόλεις που υπαγονται στην υψηλή του διοικητική και πνευματική δικαιοδοσία, διαθέτουν ιστοσελίδες, μέσω των οποίων παρέχουν στους αδελφούς μας:

 Κατήχηση και ποιμαντική μέριμνα,
 Ομιλίες – Χαιρετισμούς – Μηνύματα των Μητροπολιτών,
 Ενημέρωση – πληροφόρηση του πληρώματος της τοπικής Εκκλησίας για διάφορες ομιλίες, συνάξεις, προγράμματα ακολουθιών και δράσεις της τοπικής Εκκλησίας,
 Ιεραποστολική δράση,
 Δελτία τύπου και χρονικά διαφόρων εορτών, επισκέψεων κ. α.,
 Προβολή και πρόοδο έργων και εργασιών,
 Δίαυλος επικοινωνίας με υπηρεσίες της Τοπικής Εκκλησίας,
 Μόρφωση και εκπαίδευση, μέσω των ψηφιακών πλέον βιβλιοθηκών,
 Μαθήματα βυζαντινήςΜουσικής,
 Μαθήματα αγιογραφίας,
 Εκκλησιαστικό ημερολόγιο – συναξαριστή,
 Φωτογραφικέςεκθέσεις
 Εικονικές περιηγήσεις σε ιεράπροσκυνήματα και ιερούςναούς,
 Ραδιόφωνο

Σημαντική και αξιοσημείωτη υπήρξε η συνδρομή του Διαδικτύου στην κάλυψη μετάδοση, ενημέρωση και πληροφόρηση του σώματος της Εκκλησίας ως προς την προ διετίας συγκληθήσης Αγίας και Μεγάλης Συνόδου. Μέσω των ανακοινωθέντων, των χρονικών και των δελτίων τύπου που αναρτούνταν στην επίσημη ιστοσελίδα της Αγίαςκαί Μεγάλης Συνόδου [7] ο καθένας είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει τις εργασίες και να ενημερωθεί για την πορεία της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου.

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο όπως και άλλες εκκλησίες, έχει ενσωματώσει όπως περιγράψαμε παραπάνω, το Διαδίκτυο στην ζωή του ως εργαλείο ποιμαντικής μέριμνας, ιεραποστολής, πληροφορήσεως και ενημερώσεως, προβολής και μαρτυρίας πάντοτε με υψηλό το αίσθημα της διακονίας προς τον άνθρωπον, καθώς και τούσεβασμού στο πρόσωπο. Ο άνθρωπος ποτέ δεν θα πρέπει ούτε να απομονωθεί από τον Θεό και τον κόσμο αλλά ούτε και να αγνοήσει την πρωταρχική κλήση του ανθρωπίνου προσώπου ως ευχαριστιακού και ασκητικού όντος [8]. Σημαντικό είναι, η Εκκλησίανά συνεχίσει να διατηρεί ένα προφητικό και αυθεντικό ρόλο προσεγγίζοντας τις νέες τεχνολογίες καίτό Διαδίκτυο με διαύγεια και διακριτικό πνεύμα ώστε να προσανατολίσει – κάποτε δε ακόμη και να αφυπνίσει – την πνευματική όραση του κόσμου μας [9].

Θεωρώντας λοιπόν πως το Διαδίκτυο αποτελεί ένα νέο περιβάλλον, η Εκκλησίαθά πρέπει να το υπολογίζει περισσότερο ως πρόκληση παρά ως απειλή και να το αγκαλιάσει με τον δικό της μοναδικό, ανεπανάληπτο και ιδιαίτερο τρόπο.

Σας ευχαριστώ πολύ που με ακούσατε.

1. Νικολάου Α. Ματσούκα, «Το πρόβλημα του κακού», φιλοσοφική και θεολογική βιβλιοθήκη αρ. 5, Θεσσαλονίκη 1992, σ. 231.

2. Αρχιμ. Συμεών Βενετσιάνου με θέμα: «Το Διαδίκτυο στην υπηρετική υποστολή της Εκκλησίας, από τον ζήλο της ιεραποστολής μέχρι και την ευθύνη της ισορροπίας», εισήγηση στην ημερίδα υπευθύνων Εκκλησιαστικού Τύπου, 06/06/2006.

3. Ιωάννου Χρυσαύγη, «Το Οικουμενικό Πατριαρχείο σήμερα», London editions Turkey, Κωνσταντινούπολη 2015, σ. 11.

4. Μήνυμα Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, παρ. 7.

5. Η αποστολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας ως μαρτυρία αγάπηςεν διακονία, παρ. 11., υποενότητος ΣΤ του επίσημου κειμένου: «Η αποστολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας εν τω σύγχρονω κόσμω».

6. Βαρθολομαίου Αρχοντώνη, Οικουμενικού Πατριάρχου, Συνάντηση με το Μυστήριο, μία σύντομη ανάγνωση της Ορθοδοξίας, εκδ. Ακρίτας, σ. 227.

7. https://www.holycouncil.org.

8. Αλεξάντερ Σμέμαν, Για να ζήσει ο κόσμος, Αθήνα, 1970, εκδ. Ακρίτας, σ. 33.

9. Βαρθολομαίου Αρχοντώνη, Οικουμενικού Πατριάρχου, Συνάντηση με το Μυστήριο, μία σύντομη ανάγνωση της Ορθοδοξίας, εκδ. Ακρίτας, σ.225.

MΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΔΕΡΚΩΝ κ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ " Ἡ εκκλησιαστική μας Μουσική μας δὲν ἔχει σκοπὸ νὰ ντύσει μουσικὰ τοὺς ὕμνους γιὰ νὰ ἀκούγωνται ὡραία, νὰ τέρπουν τὴν ἀκοὴ καὶ νὰ ἔρθουν στὸ κέφι οἱ ἀκροατές.¨

 

ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΔΕΡΚΩΝ κ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΕΝΟΜΕΝΗΝ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ ΤΙΜΗΤΙΚΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΙΝ ΥΠΟ ΤΗΣ ΧΩΡΟΔΙΑΣ " ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΝ ΑΝΑΛΟΓΙΟΝ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ " ΕΝ ΤΗι ΔΗΜΟΤΙΚΗι ΑΙΘΟΥΣΗι "ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ "

( 13.12.2017 )

                                   

          Σεβασμιώτατε ἐν Χριστῷ ἀδελφέ, Μητροπολῖτα Νέας Κρήνης καί Καλαμαριᾶς κ. Ἰουστῖνε, Ποιμενάρχα τῆς Θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας καί Ἐκπρόσωπε τῆς Α. Θειοτάτης Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου,

          Σεβασμιώτατοι Ἀδελφοὶ ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,

          Ἄρχοντες Ὀφφικιάλιοι τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μ. Ἐκκλησίας,

          Ἐντιμότατε κ. Δήμαρχε,

          Ἔντιμοι λοιποὶ ἐκπρόσωποι τῶν Ἀρχῶν,

          Μουσικολογιώτατε κ. Ἀντώνιε Πετρόπουλε, Χοράρχα τῆς Χορωδίας: « Τό Βυζαντινὸν Ἀναλόγιον Καλαμαριᾶς»

          Φιλόμουσος ὁμήγυρις,

          Αἰσθάνομαι πολλὴ συγκίνηση καὶ χαρὰ ποὺ βρίσκομαι ἀπόψε ἀνάμεσά σας, κατόπιν προσκλήσεως τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Χορωδίας τό «Βυζαντινόν Ἀναλόγιον Καλαμαριᾶς», ἡ ὁποία εἶχε τὴν εὐγενῆ πρωτοβουλία νὰ τιμήσει στὸ πρόσωπό μου ἕναν Ἱεράρχη τῆς σεβασμίας Ἱεραρχίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, διοργανώνοντας αὐτὴ τὴν ὄμορφη ἐκδήλωση. Ἀποδέχθηκα τὴν τιμή, διότι τὴν θεωρῶ ὅτι στὴν πραγματικότητα ἀπευθύνεται στὴ σεβασμία καὶ μαρτυρικὴ Μητέρα μας, τὴν Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ στὸ Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο, τῶν ὁποίων τέκνο καὶ διάκονος τυγχάνω. Τοῦτο μοῦ τὸ βεβαιώνει, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Ὅμιλος Μουσικοφίλων τό «Βυζαντινὸ Ἀναλόγιο Καλαμαριᾶς» ἱδρύθηκε οὐσιαστικὰ στὴν Κωνσταντινούπολη, ἐφοῦ ἐκεῖ ἐμπνεύσθηκαν κι ἀπεφάσισαν τὴν ἵδρυσή του οἱ τρεῖς ἐνθουσιώδεις πρωτουργοί, κατὰ τὴ διάρκεια ἑνὸς προσκυνήματός των στὴ Βασιλεύουσα. Ἡ Πόλις, τὸ Φανάρι, τὸ Πατριαρχεῖο μας, τὰ Πατριαρχικὰ ἀναλόγια μὲ τοὺς Ψάλτες μας καὶ τὸν Σύνδεσμο Μουσικοφίλων Κωνσταντινουπόλεως, ἡ ζωντανὴ Παράδοση τῆς πονεμένης Ρωμηοσύνης, οἱ ζωντανοὶ θρύλοι τοῦ Γένους, ὁ Πατριάρχης μας, οἱ ἐκκλησίες μας, τὰ μνημεῖα καὶ τὰ ἁγιάσματά μας, ὅλα αὐτὰ μίλησαν στὴν εὐαίσθητη καρδιά τους κι ἀπεφάσισαν τὴν ἵδρυση τοῦ «Ἀναλογίου», μεταφέροντας τὴ χάρη ὅλων τούτων ἐδῶ, στὴν πόλη σας, στὴν εὐλογημένη προσφυγοεστία τῆς Καλαμαριᾶς. Ἀπόψε, λοιπὸν, δὲν τιμᾶται τόσο ὁ ταπεινὸς Μητροπολίτης Δέρκων, ὅσο ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία! Καὶ ἐκ μέρους Της, καὶ ἐκ μέρους τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου μας, ἐγὼ ἔχω τὴν τιμὴ νὰ μεταφέρω σὲ ὅλους σας τὴ στοργή, τὴν ἀγάπη, τὶς εὐχὲς καὶ τὴν εὐλογία του!

          Ἀφοῦ Σύλλογος Μουσικοφίλων μὲ ἐκάλεσε καὶ ἀνάμεσα σὲ φιλομούσους εὑρίσκομαι, θὰ ἤθελα νὰ μοιρασθῶ μαζί σας κάποιες σκέψεις μου γιὰ τὴν ἐκκλησιαστική μας μουσική, τὴ γνωριζόμενη μὲ τὸ ὄνομα «Βυζαντινὴ Μουσική». Στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἀγαπητοί μου, καὶ μάλιστα στὰ πλαίσια τῆς λογικῆς λατρείας μας, καταφάσκονται καὶ διάφορες μορφὲς τέχνης, ὡς στοιχεῖα ποὺ ἐκφράζουν τὸ βίωμα καὶ τὴν πίστη τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος, βοηθοῦν στὴ δημιουργία κατανύξεως καὶ μετανοίας, ἐπισυνάγουν τὶς διασκορπισμένες δυνάμεις τῆς ψυχῆς καὶ ἀνυψώνουν τὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιὰ στὸν Θεό. Εἶναι οἱ λεγόμενες Ἱερὲς Τέχνες, μὲ κορυφαῖες τὴν Ἐκκλησιαστικὴ Ποίηση καὶ Μουσική, τὴν ἱερὰ Εἰκονογραφία, τὴ Ναοδομία κ.λπ. Ὁ χαρακτήρας τους δὲν εἶναι ψυχαγωγικὸς (μὲ τὴν τρέχουσα ἔννοια τοῦ ὅρου), οὔτε διακοσμητικός. Εἶναι ἀναγωγικὸς καὶ βαθύτατα θεολογικός. Γι’ αὐτὸ καὶ εἶναι ἀπαραίτητες. Ὁ ρόλος τους στὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωὴ δὲν εἶναι δευτερεύων καὶ περιφερειακός, ἀλλὰ πολὺ σημαίνων καὶ κεντρικός. Γιὰ παράδειγμα, ἡ Ποίηση, δηλ. ἡ Ὑμνολογία, δὲν ἐκφράζει ἐπιφανειακὰ συναισθήματα, ἀλλὰ ἐκφράζει τὴ Θεολογία μας, τὸ σωτήριο Ὀρθόδοξο Δόγμα, τὶς αἰώνιες δηλ. ἀλήθειες ποὺ πιστεύουμε καὶ ὁμολογοῦμε, ὅπως τὶς ἀποκάλυψε ὁ Θεὸς μέσα ἀπὸ τὶς Ἅγιες Γραφὲς καὶ διὰ τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Μονογενοῦς Υἱοῦ Του, διὰ τῶν Ἀποστόλων, τῶν Προφητῶν, τῶν Πατέρων καὶ τῶν Συνόδων τῆς Ἐκκλησίας Του. Ἡ Εἰκονογραφία δὲν εἶναι μιὰ Θρησκευτικὴ Ζωγραφικὴ πρὸς τέρψιν τῶν ματιῶν, ἀλλὰ εἶναι ἡ διὰ τῆς Εἰκόνος φανέρωση τῆς μεγάλης ἀλήθειας ὅτι ὁ Θεὸς ἀπὸ ἀγάπη ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ μᾶς, προκειμένου νὰ μᾶς ἀναγεννήσει καὶ νὰ μᾶς θεώσει. Τὸ πρῶτο τὸ ἐκφράζουν οἱ ἱερὲς εἰκόνες τοῦ Κυρίου, τῆς Θεοτόκου καὶ τῶν γεγονότων τῆς ζωῆς τοῦ Θεναθρώπου (Γεννήσεως, Βαπτίσεως, Μεταμορφώσεως, Σταυρώσεως, Ταφῆς, Ἀναστάσεως, Ἀναλήψεως κ.λπ.), ἐνῶ τὸ δεύτερο οἱ εἰκόνες τῶν Ἁγίων. Οἱ εἰκόνες τῶν Ἁγίων δὲν εἶναι πορτρέτα προσωπικοτήτων ποὺ συντηροῦν τὴ μνήμη τῶν εἰκονιζομένων, ἀλλὰ εἶναι ἅγιες εἰκόνες ποὺ φανερώνουν τὴν αἰώνια δόξα τῶν ἐν Χριστῷ ἀναγεννημένων. Δείχνουν ὅτι ἡ πίστη, ὁ πνευματικὸς ἀγώνας, ἡ ἐν Χριστῶ ζωὴ καὶ ἡ ἐλπίδα τῶν συγκεκριμένων ἀνθρώπων δὲν πῆγαν ἐπὶ ματαίῳ ἀλλὰ δικαιώθηκαν καὶ εἶναι πλέον σεσωσμένοι καὶ τεθεωμένοι μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι φιλοτιμούμαστε κι ἐμεῖς νὰ ἀγωνισθοῦμε ἀνάλογα καὶ νὰ φθάσουμε, μὲ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖ ὅπου κι ἐκεῖνοι ἔφθασαν, στὸ φῶς δηλ. καὶ στὴ χαρὰ τῆς Αἰωνίου Βασιλείας.

Ἀνάλογα ἰσχύουν καὶ γιὰ τὴν Ἐκκλησιαστικὴ  Μουσική. Ἡ Μουσική μας δὲν ἔχει σκοπὸ νὰ ντύσει μουσικὰ τοὺς ὕμνους γιὰ νὰ ἀκούγωνται ὡραία, νὰ τέρπουν τὴν ἀκοὴ καὶ νὰ ἔρθουν στὸ κέφι οἱ ἀκροατές. Ἄλλωστε δὲν ὑπάρχουν ἀκροατές. Ἀκροατές ὑπάρχουν στὰ κονσερβατουάρ, στὰ θέατρα καὶ στὰ κέντρα διασκεδάσεως. Στὸ ναὸ ὑπάρχουν προσευχόμενοι. Προσευχόμενοι ποὺ συνάζονται γιὰ νὰ πραγματώσουν τὸ γεγονὸς τῆς Ἐκκλησίας. Ὅπως σημειώνει ὁ μακαριστὸς Μητροπολίτης Κοζάνης Διονύσιος, ποὺ ἦταν ὁ ἴδιος ἄριστος γνώστης καὶ μύστης της, «Ἡ Βυζαντινὴ μουσικὴ χαρακτηρίζεται ὡς ‘’ψαλμῳδία’’, ἡ δὲ λέξις αὕτη ἐκφράζει προσφυέστερον τὸ περιεχόμενον καὶ τὸν χαρακτῆρα τοῦ ὀρθοδόξου ἐκκλησιαστικοῦ ἄσματος καὶ διαστέλλει τοῦτο ἀπὸ πάσης ἄλλης θρησκευτικῆς μουσικῆς τέχνης. ... Εἶναι αὐστηρῶς ἐκκλησιαστικὸν μέλος, ἱερατικοῦ καὶ λειτουργικοῦ χαρακτῆρος, κεχωρισμένον τοῦ ἐκτὸς τοῦ ναοῦ χώρου, ἀπηλλαγμένον παντὸς βεβήλου στοιχείου καὶ ἀμέσως καὶ σαφῶς διακρινόμενον τοῦ κοσμικοῦ ἄσματος. Εἶναι ‘’ὁμοούσιον’’ γέννημα τῆς ὀρθοδόξου λατρείας, ἀνεπτύχθη μετ’ αὐτῆς, καθὼς καὶ αὕτη ἐγεννήθη ἐκ τῆς Ἐκκλησίας καὶ ηὐξήθη μετ’ αὐτῆς» (ΘΗΕ, Γ΄, σ.1146). Σκοπός της κατὰ ταῦτα εἶναι νὰ βοηθήσει τὸν πιστὸ νὰ βγεῖ ἀπὸ τὴν τύρβη τῆς καθημερινότητας καὶ ἀπὸ τὸ ἀγχῶδες τρέξιμο γιὰ τὶς βιοτικὲς μέριμνες, νὰ μαλακώσει τὴ σκληρότητα τῆς καρδιᾶς του, νὰ ἠρεμήσει τὴν τρικυμία τῆς ψυχῆς του, νὰ ἡσυχάσει τὸ νοῦ του, νὰ καθαρίσει τὸν ἐσωτερικό του ὀφθαλμὸ ὥστε νὰ μπορέσει νὰ διακρίνει τὴν ἀγαπητικὴ καὶ σωστικὴ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ, νὰ ἔρθει σὲ κατάνυξη, νὰ νιώσει τὴ μικρότητα καὶ ἁμαρτωλότητά του, νὰ σταλάξουν δάκρυα λυτρωτικὰ ἀπὸ τὰ μάτια του καὶ νὰ πεῖ ἀπὸ τὰ βάθη τοῦ εἶναι του: -Ἥμαρτον!... Ὁ Θεός, ἰλάσθητί μοι τῶ ἁμαρτωλῶ!... Μνήσθητί μου, Κύριε, ἐν τῆ Βασιλείᾳ Σου!... Ὁ Καθηγητὴς Κων. Καβαρνὸς παρατηροῦσε ὅτι ἡ Βυζαντινὴ μουσικὴ «εἶναι α) ἕνα μέσον λατρείας καὶ β) ἕνα μέσον ἐσωτερικῆς καθάρσεως καὶ τελειοποιήσεως. Ὡς μέσον λατρείας ...ἐκφράζει αἰσθήματα ἱκεσίας, ἐλπίδος, εὐχαριστίας, ἀγάπης καὶ δοξολογίας πρὸς τὸν Θεό, καθὼς καὶ αἰσθήματα ἱκεσίας καὶ τιμῆς πρὸς τοὺς Ἁγίους καὶ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τὴν ἀνύψωση καὶ τελειοποίηση τοῦ ἔσω ἑαυτοῦ μας» (Ἑλλὰς καὶ Ὀρθοδοξία, σ. 49-50). Κατὰ συνέπειαν τὴν ἐκκλησιαστική μας μουσικὴ χαρακτηρίζει ἡ ἁπλότητα, ἡ σεμνοπρέπεια καὶ ἡ πνευματικότητα, ὅπως ἄλλωστε καὶ τὸ ὅλο σύστημα τῆς λατρείας μας. Ὅπως εὔστοχα  παρατηρεῖ ὁ Φώτης Κόντογλου, ποὺ πολὺ ἀγωνίσθηκε γιὰ τὴν ἐξάπλωση καὶ ἑδραίωσή της, σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ ἐβασίλευαν στὶς ἐκκλησίες τῆς Ἑλλάδος (καὶ ὄχι μόνο) οἱ ἔκφυλες τετραφωνίες καὶ οἱ καντάδες, «Ἡ Βυζαντινὴ μουσικὴ εἶναι εἰρηνική, λυπηρὴ μὲ παρηγοριά, ἐνθουσιαστικὴ μὲ σεμνότητα, ταπεινὴ καὶ ἡρωϊκή, ἁπλῆ καὶ βαθειά. Ἔχει τὴν ἴδια πνευματικὴ οὐσία ποὺ ἔχει τὸ Εὐαγγέλιο, οἱ ὕμνοι, οἱ ψαλμοί, τὰ συναξάρια, ἡ Βυζαντινὴ ἁγιογραφία. ... Τὸ μέλος της δὲν εἶναι ἀνόσιο, ἐπιδεικτικό, ἀπελπιστικό, κούφιο, ἄνοστο, ἄσκοπο, ἀλλὰ εἶναι πρᾶο, ταπεινό, γλυκὺ μὲ στυφότητα, γεμᾶτο συντριβὴ καὶ ἔλεος, δίνει δόξα πνευματικὴ ἀνέσπερη στὶς ψυχές. ...ἐκφράζει εὐχαριστία, κάνει νὰ πηγάσουνε δάκρυα εὐγνωμοσύνης καὶ χαρᾶς πνευματικῆς» (Περιοδ. «Κιβωτός», Μάϊος 1952, ἀ.φ. 5). Ἔτσι τὴ γνωρίσαμε κι ἐμεῖς τὴ Βυζαντινὴ μουσικὴ στὴν πρώτη κοιτίδα της, στὴν Κωνσταντινούπολη, τόσο στὰ ἀναλόγια τοῦ πανσέπτου Πατριαρχικοῦ Ναοῦ, ὅσο καὶ σ’ ἐκεῖνα τῶν ναῶν τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ τῶν πέριξ Μητροπόλεων καὶ μάλιστα τῆς Χαλκηδόνος καὶ τῶν Δέρκων, ἀλλὰ καὶ στὴν περίπυστη Θεολογικὴ Σχολὴ τῆς Χάλκης, ἡ ὁποία δυστυχῶς ἐπὶ 46 ἤδη χρόνια βρίσκεται ἄδικα σὲ ἀναγκαστικὴ σιωπὴ καὶ ἀπραξία. Ἔτσι τὴ μάθαμε, ἔτσι τὴν ἀγαπήσαμε, ἔτσι γέμισε τὸ αὐτὶ καὶ τὴν ψυχή μας. Καὶ νιώθουμε μεγάλη εὐγνωμοσύνη πρὸς τοὺς μεγάλους Δασκάλους της, Πρωτοψάλτες, Λαμπαδαρίους καὶ λοιπούς, καθὼς καὶ στὸν πάντοτε σὲ ἐγρήγορση καὶ δράση εὑρισκόμενο Σύνδεσμο τῶν Μουσικοφίλων Κωνσταντινουπόλεως, ποὺ ἀγωνίζεται νὰ κρατήσει ζωντανὴ τὴν ἁγιασμένη μουσική μας παράδοση.

Ἄν καὶ ἡ Θεσσαλονίκη πάντοτε εἶχε ὡραία παράδοση Βυζαντινῆς μουσικῆς, καθὼς βρισκόταν ὑπὸ τὴν ἀγαθὴ ἐπίδραση καὶ τῆς Βασιλευούσης καὶ τοῦ πλησιέστερον κειμένου  Ἁγίου Ὄρους, καὶ πάντοτε διέθετε σπουδαίους Ἱεροψάλτας, ἐν τούτοις δὲν ἦταν καθόλου περιττὴ ἡ πρωτοβουλία τῆς ἱδρύσεως τοῦ «Βυζαντινοῦ Ἀναλογίου Καλαμαριᾶς» καὶ εἶσθε ἄξιοι παντὸς ἐπαίνου, τόσο ὁ ἀγαπητὸς Χοράρχης Μουσικολογιώτατος κ. Ἀντώνιος Πετρόπουλος καὶ οἱ ἄλλοι ρέκται καὶ μουσόληπτοι συνιδρυταὶ τοῦ «Ἀναλογίου», ὅσο καὶ ὅλα τὰ στελέχη καὶ μέλη του, ποὺ ἐκάματε μιὰ καλὴ ἀρχὴ καὶ ἤδη μὲ πολλὴ φιλοτιμία ἀγωνίζεσθε γιὰ τὴν ἐπιμελημένη καλλιέργεια τοῦ τιμαλφοῦς μουσικοῦ μας θησαυρίσματος καὶ τὴ μεταλαμπάδευσή του ἀνόθευτου καὶ ἀλύμαντου στὶς νεώτερες γενιὲς τῆς Καλαμαριᾶς καὶ ὅλης τῆς περιοχῆς. Ἐνθυμούμεθα  τάς κατὰ καιροὺς παρουσίας σας στὴν Πόλη ( τοὐλάχιστον δύο φοράς τό ἔτος ) μεθ' ὁμίλου προσκυνητῶν, πού λαμπρύνετε τάς τελουμένας Ἀρχιερατικάς Θείας Λειτουργίας εἰς πανηγυρικάς μνήμεις Ἁγίων ἔν τε τῇ Ἱερᾷ Ἀρχιεπισκοπῇ Κωνσταντινουπόλεως καί εἰς τάς παρακειμένας Ἱεράς Μητροπόλεις, καθώς καί εἰς τήν παρ'ἡμῖν Θεόσωστον Ἐπαρχίαν τῶν Δέρκων, ψάλλοντας τόσο ὄμορφα καὶ κατανυκτικὰ στὰ ἀναλόγια! Πάντοτε εἶσθε εὐπρόσδεκτοι καί ἀναμενόμενοι.

 Μᾶς χαροποιεῖ, ἀγαπητοί, τὸ γεγονὸς ὅτι τὴν προσπάθεια καὶ τοὺς κόπους σας ἐκτιμᾷ  κατ’ ἀξίαν καὶ ἀγκαλιάζει μὲ στοργὴ καὶ εὐλογεῖ ὁ καλὸς Ποιμενάρχης σας, ἀγαπητὸς ἀδελφὸς Μητροπολίτης Νέας Κρήνης καὶ Καλαμαριᾶς κ. Ἰουστῖνος, τοῦ ὁποίου ἡ ἀγάπη γιὰ τὶς ἱερὲς παραδόσεις μας εἶναι γνωστὴ καὶ τεκμηριωμένη. Ἀκόμη μᾶς χαροποιεῖ τὸ γεγονὸς ὅτι τὸ ἔργο σας χαίρει ἐκτιμήσεως ἐπίσης ἀπὸ τὶς τοπικὲς ἀρχὲς καὶ μάλιστα ἀπὸ τὸν Δῆμο καὶ τὸν Ἐντιμότατο Δήμαρχο Καλαμαριᾶς, ποὺ προφρόνως τὸ στηρίζει καὶ θέτει στὴ διάθεση τοῦ «Ἀναλογίου» τὸ Πνευματικὸ Κέντρον «Μελίνα Μερκούρη», ὅπως ἀπόψε. Εὐχόμαστε «περισσεύειν μᾶλλον» μὲ πολλὴ καὶ καλὴ καρποφορία πάντοτε στὶς ἱερὲς προσπάθειές σας γιὰ τὴν καλλιέργεια καὶ διάδοση τῆς ἀνόθευτης Βυζαντινῆς μας Μουσικῆς ποὺ ἀποδεδειγμένα πολὺ ἀγαπήσατε, καὶ νὰ βρίσκετε πλούσια ἠθικὴ καὶ ὑλικὴ ὑποστήριξη ὄχι μόνο ἀπὸ τοὺς διάφορους ὑπεύθυνους φορεῖς, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ὅλο τὸ φιλόμουσο καὶ φιλόχριστο λαὸ τῆς περιοχῆς καὶ πολὺ πέραν αὐτῆς!

Καθώς, τώρα, ἔρχονται σὲ λίγες μέρες τὰ Ἅγια Χριστούγεννα, καὶ οἱ Ἄγγελοι θὰ μᾶς διδάξουν τὸν οὐράνιο ὕμνο τους: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία», εὔχομαι νὰ βρεθοῦμε ὅλοι ἐσωτερικὰ προετοιμασμένοι κατὰ τὸν καλύτερο τρόπο, γιὰ νὰ μπορέσωμε νὰ τὸν συμψάλωμε μαζί τους θεοφιλῶς καὶ νὰ δεχθοῦμε στὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μας τὴ χάρη, τὴν εἰρήνη, τὴ χαρὰ καὶ εὐλογία τοῦ Σαρκουμένου Οὐρανίου Βασιλέως Χριστοῦ!

Εὐχαριστῶ ὁλοκάρδια ὅλους σας, ἀγαπητοί μου, μὲ πολλὴ εὐγνωμοσύνη γιὰ τὴ διοργάνωση τῆς ὡραίας καὶ πολὺ συγκινητικῆς ἀποψινῆς ἐκδηλώσεως, γιὰ τὴν τιμητικὴ παρουσία σας, γιὰ τὶς εὐγενεῖς ἐκφράσεις τῆς ἀγάπης σας καὶ παρακαλῶ θερμὰ γιὰ τὶς προσευχές σας, ὄχι μόνο γιὰ μένα καὶ τὸν ἀγῶνα μου στὴ θεόσωστη Μητρόπολη Δέρκων, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴ Μητέρα Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τὸν ἅγιο καὶ μαρτυρικὸ Οἰκουμενικὸ Θρόνο, τὸν Παναγιώτατο Πατριάρχη τοῦ Γένους, καὶ ὅλους ὅσοι βρισκόμαστε στὴ γείτονα Χώρα «ἀγραυλοῦντες καὶ φυλάσσοντες φυλακὰς τῆς νυκτός».

 Καλὰ Χριστούγεννα, εὐλογημένο τὸ ἐπὶ θύραις νέο ἔτος 2018 καὶ χρόνια πολλὰ μὲ ὑγεία καὶ χαρά!

Αντ.Χατζόπουλου,ΕΠΙΣΗΜΗ ΔΕΞΙΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ 1/1/2018

ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ  ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΔΕΞΙΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ 1/1/2018

Παναγιώτατε Δέσποτα,

Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αρχιερείς, κύριε Υπουργέ, Άρχοντες Οφφικιάλιοι, κύριε Γενικέ Πρόξενε, εκλεκτή ομήγυρις!

Σεπτή και λίαν τιμητική προτροπή  της   Παναγιότητός Σας, του προσκυνητού μας  αυθέντου και Δεσπότου, εκλήθην, σύμφωνα με παλαιά  παράδοση, κατά την σήμερον ημέραν, εν μέσω του Αγίου Δωδεκαημέρου, πρώτη Ιανουαρίου,  ημέρα της Δεσποτικής Εορτής της Περιτομής του Ιησού Χριστού και της μνήμης του  Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου   να διερμηνεύσω ταπεινώς ενώπιον  Υμών, εδώ στην αίθουσα του Θρόνου του Πατριαρχείου μας,  τα αισθήματα των εν τη Πόλει  διατριβάς ποιούντων Αρχόντων ὀφφικιαλίων της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. Οι υπό   της Σης Παναγιότητος    με το ύψιστο αξίωμα τούτο τιμηθέντες λαϊκοί, επί τω νέω έτει αιτούμεθα ευγνωμόνως τας ευχάς και τας ευλογίας Σας  και Σας  ευχόμεθα έτη πολλά εν υγεία.

Η ανύψωσή μας  στο οφφίκιο του Άρχοντος δημιουργεί αδιάλυτο πνευματικό δεσμό με τον θεσμό του  Οικουμενικού Πατριαρχείου και με τον Προκαθήμενο της Ορθοδοξίας. Σεις ο σοφός Πατριάρχης μας εκτιμώντας την ποικίλη  διακονία ενός εκάστου εξ ημών  μας απονείματε τον σταυρόν της Μεγάλης Εκκλησίας και εμείς οφείλουμε να  συστρατευόμεθα επαξίως ως αρωγοί  στον πνευματικό αγώνα της Μητρός Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, τόσο οι εντός όσο και οι εκτός των ιστορικών τειχών της Πόλεως, απαξάπαντες. Είπατε πριν από λίγες ημέρες σε συνέντευξή Σας  επί λέξει:  «Προβάλλονται ἐνώπιόν μας, ἰδιαιτέρως σήμερον, πολλαὶ ἀξίαι, αἱ περισσότεραι κίβδηλοι καὶ ἐπιφανειακαί, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν σύγχυσιν».  

Σκέπτομαι ότι  ημείς οι οφικιάλιοι, εσωτερικού και εξωτερικού  δεν θα πρέπει να  μένουμε σιωπηλοί, αδρανείς  και ουδέτεροι σε αυτό το νοσηρό  φαινόμενο,  αρκούμενοι μόνο  στις τιμητικές εμφανίσεις εντός των Ναών  και κεκρυμμένοι υπό τον μανδύα του οφικίου,  αλλά έκαστος κατά την δύναμιν αυτού,   δι’ έργου και λόγου  να στηρίξουμε τις γνήσιες αξίες της Ορθοδόξου Εκκλησίας, του Πατριαρχείου  μας, αγωνιζόμενοι κατά κίβδηλων και φανατικών θεωρήσεων και κυρίως κατά του θρησκευτικού φανατισμού. Άλλωστε η σοφή και η σεπτή Κορυφή συμπληρώνει: «Ο θρησκευτικός φανατισμός και ο φονταμενταλισμός απομακρύνουν τους ανθρώπους από τον Θεό. Εάν, μάλιστα, ανεχτούμε κι εμείς οι ορθόδοξοι την δημιουργία τέτοιων φαινομένων στις ενορίες και στις κατά τόπους Μητροπόλεις, τότε να ξέρετε ότι τα παιδιά μας στο μέλλον δεν θα μπορούν να βρουν και να συναντήσουν βιωματικά τον Θεό της ειρήνης».  

Αυτά τα φαινόμενα  εντός ορισμένων Μητροπόλεων τα χαρακτηρίζει η λέξη φανατισμός, η οποία προέρχεται από το λατινικό fanum=ιερό-ναός και ερμηνεύεται ως ο υπερβολικός ζήλος υπέρ κάποιας θρησκείας. Είναι λοιπόν ο φανατισμός  στρεβλός ζήλος και  νοσηρό πιστεύω.   Δυστυχώς  τον ευρίσκουμε  σήμερα   και εντός της Ορθόδοξής μας  Εκκλησίας. Τώρα που το Φανάρι, τα Πατριαρχεία μας,    ανέκαμψαν μερικώς, από το βάρος των πολλαπλών πιέσεων των χαλεπών καιρών και η εδώ Ομογένειά μας και η νεολαία αναπνέει χάρη στο οξυδερκές όραμά σας, δυστυχώς από χείλη  Επισκόπων  των εκτός,  εκτοξεύονται κατά καιρούς αήθεις επιθέσεις, ακατανόητες και ακατάληπτες θεωρήσεις εναντίον της Μητρός Εκκλησίας,  αλλά και σκόπιμες παρερμηνείες των δράσεων και  της ζωής του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου.  Διαβάζουμε ακόμη και ύβρεις εναντίον της Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας και της Υμετέρας  Σεπτής Κορυφής από επωνύμους και ανωνύμους. Η «μόδα» να κατηγορούν αδίκως το Οικουμενικό Πατριαρχείο για δήθεν «προδοτική» οικουμενική κίνηση, για δήθεν συμπροσευχές και συλλειτουργίες  με τους ετεροδόξους, αμφισβητώντας παράλληλα   την οικουμενικότητα  και την πρωτοκαθεδρία, αλλά και την Μεγάλη Σύνοδο, δυστυχώς καλά κρατεί.   Όλες αυτές οι συκοφαντίες εκτοξεύονται υπέρ μιας νοσηράς Ορθοδοξίας, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία φατριαστική-φασίζουσα τάση και στάση Μητροπολιτών  τινων και λαϊκών, εν πολλοίς,  ευεργετηθέντων από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Παραπλανόνται δυστυχώς -και αυτό είναι πάρα πολύ λυπηρό- και  ορισμένοι ανύποπτοι πιστοί των ενοριών  και έτσι παρεμποδίζονται όπως ακριβώς αναφέρατε στο «να βρουν και να συναντήσουν βιωματικά τον Θεό της ειρήνης». Θα ήταν  φυσικό,  να  εκφράζονταν  διαφορετικές θέσεις με  άσκηση ελέγχου και κριτικής. Εδώ όμως έχουμε σκληρούς χαρακτηρισμούς ύβρεις και προσβολές και τα βέλη είναι εξ οικείων: ομαίμωνες, ομόδοξοι και όχι ετερόδοξοι, αλλά ούτε και αλλόδοξοι. Μεγαλαυχούν και  προκαλούν  κακό στις ψυχές των πιστών. Πρόκειται για σοφιστικέ αντιρρησίες της υποστάσεως του Φαναρίου και του Προκαθημένου αυτής. Η γλώσσα και η κάλαμός τους εκ του ασφαλούς, εξ αποστάσεως, με προκαταλήψεις  και  με φοβικότητες, δίχως να έχουν προσκυνήσει την στήλη της Φραγγελώσεως του Ιησού Χριστού, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ο εορτάσας  χθες Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος στην θαυμάσια Επιστολή του αναφέρει: «οὕτω καὶ ἡ γλῶσσα μικρὸν μέλος ἐστὶ καὶ μεγαλαυχεῖ.  ..πᾶσα γὰρ φύσις θηρίων τε καὶ πετεινῶν ἑρπετῶν τε καὶ ἐναλίων δαμάζεται  …τὴν δὲ γλῶσσαν οὐδεὶς δύναται ἀνθρώπων δαμάσαι· ἀκατάσχετον κακόν, μεστὴ ἰοῦ θανατηφόρου». Καθ. Ιακ. 3,5-8.

 Εις πείσμα όλων αυτών των παραπάνω ως τείχος άρρηκτον κατέχων την Πίστιν, αίρει τὴν φωνὴν του ἀληθῶς καὶ ορθοτομεί τον λόγον της Αληθείας στην Πὀλη μας και σε όλη την Οικουμένη, ο ασκητικός, ο μετριόφρων, ο συνετός, ο απλός, ο  εν αγιοσύνη  ακηλίδωτο βίο διάγων, ο ανθρωπιστής,  ο παραδοσιακός μας Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Ουδείς δικαιούται να Σας προσάψει οποιαδήποτε κατηγορία. Άλλωστε οι φίλαυτοι επικριταί και υβρισταί θα λησμονηθούν σε λίγα χρόνια, ενώ η Πρωτόθρονος Εκκλησία θα πορεύεται προς την αιωνιότητα. Οι  αυτοχειροτόνητοι  προστάτες  δήθεν ζηλωταί της Ορθόδοξου Εκκλησίας   έχουν απένταντί τους όλους εμάς,  τον κλήρο και τον λαό και η προβολή, ας μου επιτραπεί η λέξη της ορθής πίστης μας είναι  και  χρέος όλων ημών των αφφικιαλίων του Θρόνου.   Με τα πνευματικά μας όπλα που είναι η  αγάπη και η ειρήνη του Θεού, με την πίστη μας και την αφοσίωση μας στην Μεγάλη Εκκλησία,  την οποίαν πρωτίστως   ο Χριστός στηρίζει, γιατί είναι δική του, θα λυτρωθούμε από  συκοφαντίας  ανθρώπων. Ας μιλήσουμε για την  καταλλαγή των ανθρώπων  και για  την συμφιλίωση των θρησκειών. Και το κυριότερο: ας προτρέψουμε όλους να στρέψουν επιτέλους τα όμματά τους προς την Πόλη,  εδω όπου κυριαρχεί –αυτονόητα- η πίστη στο Χριστό και στην παράδοσή μας,   δίχως καμία παρέκκλιση προς άλλη κατεύθυνση, όπως κάποιοι κακώς ισχυρίζονται. Να έρθουν στην αγαπημένη μας Πόλη (Ο Μάρκ Τουαίν έλεγε πως «τα ταξίδια είναι θανατηφόρα για τα στερεότυπα), και να παρατηρήσουν τις πολυάριθμες  ορθόδοξες Εκκλησίες των Κοινοτήτων μας, τα Μοναστήρια μας, όπου όλες οι Ακολουθίες τελούνται ανελλιπώς και δίχως παρεκκλίσεις, να δούν τα ιστορικά Σχολεία μας,  τους Συλλόγους  και τους  Συνδέσμους μας, τα πάσης φύσεως Ιδρύματά μας, που είναι τρόπον τινά το δεύτερο σπίτι μας. Οι περισσότερες Εκκλησιές μας είναι κτισμένες στα ερείπια των βυζαντινών, αλλά και παλιότερων ιερών. Μέσα σ’ αυτές, στα απαράμιλλα αυτά έργα τέχνης, συν τοις άλλοις, ενώνεσαι νοερά με το παρελθόν, το ένδοξο και χαλεπό, αλλά παράλληλα ελπίζεις υπό την σκέπην του Δεσπότου Χριστού για το μέλλον. Μέσα στα ιστορικά επίσης και ταυτόχρονα πρωτοπόρα Σχολεία μας είσαι η συνέχεια των φιλοπρόοδων προγόνων σου, αλλά και των διδασκάλων του Γένους σου. Οι εναπομείναντες Σύλλογοι και Σύνδεσμοί μας με τα δραστήρια μέλη τους, αποφεύγουν την καύχηση με την συνεχή προβολή του ένδοξου και χαμένου παρελθόντος, αλλά επικεντρώνονται στην δυναμική προσπάθεια και την δράση του παρόντος, ως αντάξιοι φίλεργοι συνεχισταί της παράδοσης. Όλα τα παραπάνω είναι ενωτικά στοιχεία της ιστορικής μας παρουσίας εδώ, της Ρωμιοσύνης μας, που είναι ριζωμένη και προσηλωμένη στην Ορθόδοξη Πίστη.   Προνόμιο είναι το να ζεις σε Πόλη, όπου όλοι οι   ιεροί χώροι  είναι αδιάψευστοι μάρτυρες του κόπου και του μόχθου αυτών που κατέθεσαν την πίστη τους στο Θεό, αφιερώνοντας το βιός τους. Σχεδόν όλα τα μεγάλα ιστορικά έργα και καλλιτεχνήματα των ανθρώπων είναι έργα θρησκευτικά. Ό,τι πιο λαμπρό, ό,τι πιο τέλειο δημιουργείται με την δύναμη της πίστης. Εκεί που ευρίσκονται όλα αυτά, στις Κοινότητές μας, από μικρά παιδιά και ως έφηβοι, ζώντες εντός του περιβάλλοντος αυτού, προβάλλαμε την δράση μας και ό,τι μας διαφοροποιούσε από το περιβάλλον: τον γνήσιο ορθόδοξο πολιτισμό μας που είναι από αιώνες ριζωμένος εδώ, αλλά και την θρησκευτική και πολιτιστική από αιώνων παρουσία μας. Αυτό το οικουμενικό μοντέλο και τον ορθόδοξο  τρόπος ζωής ασπαζόμεθα. Ουδεμία τούτος έχει σχέση, άπαγε της βλασφημίας, ούτε με αιρέσεις, ούτε με στρεβλή πίστη. Αυτό είναι το από αιώνων προνομιακό και ορθόδοξο βίωμα της ελπίδας και εδώ και στην ορθόδοξη Οικουμένη, υπό την σκέπη της Μεγάλης Εκκλησίας, του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου και τώρα υπό την πεφωτισμένη ηγεσία του Πατριάρχου Βαρθολομαίου.

Δύο πρόσφατες θαυμάσιες φωτογραφίες του συνεργάτου Σας και  φίλου Νίκου Μαγγίνα εκφράζουν, όχι χίλιες, άλλα μύριες λέξεις. Η μία στον  ΕΡΘΟ στην Χριστουγεννιάτικη εκδήλωση, όπου Σας περιβάλλουν δεκάδες παιδιά και νέοι και η άλλη    στα νήπια της Αγίας  Τριάδος, όπου κάθεστε στα χαμηλά καρεκλάκια των παιδιών. Ο Μέγας και οραματιστής Πατριάρχης, μετά των μικρών και των νέων της Ομογένειας,  με   ελπίδα   αποτυπώνει το μεγαλείο της ορθόδοξης βιωτής και την   αισιόδοξη πορεία προς το μέλλον.  

Παναγιώτατε,

Την εύσημον ταύτην ημέραν της Πρωτοχρονιάς του σωτηρίου έτους 2018  αιτούμενοι και πάλιν  την ευχή και την ευλογία Σας εφ’ όλους ημάς, που συμπλέουμε μετά της Μητρός Εκκλησίας και της  σοφής Κορυφής επιτρέψτε μου να επαναλάβω προς την ομήγυρη αυτά που είπατε προ ετών στην Θεσσαλονίκη: «Συνεχίζομεν τὴν πορείαν μας ἐν προσευχῇ, καὶ ὁ τελευταῖος προσευχητικὸς λόγος μας ἐκ Κωνσταντινουπόλεως εἷναι ἡ ἀκροτελεύτιος εὐχὴ τῆς Θείας Λειτουργίας τοῦ Κωνσταντινουπόλεως Ἰωάννου τοῦ Χρυστοστόμου, τοῦ ἀεὶ διδάσκοντος: «Σοὶ παρακατατιθέμεθα τὴν ζωὴν ἡμῶν ἅπασαν καὶ τὴν ἐλπίδα, Δέσποτα Φιλάνθρωπε».

Είησαν τα έτη Σας πολλά.

Αντώνιος Χατζόπουλος

Πόλη, 1.1.2018